Er was eens een dorp dat leed onder zware stormen en overstromingen. Eerst een vissersdorp en later ook een badplaats. Ook volgde er een boulevard met pier, een een buitenhaven en meerdere binnenhavens. Ik heb het natuurlijk over: Scheveningen, badplaats en stadsdeel van Den Haag.

Scheveningen is landelijk bekend van vele facetten, maar de afgelopen jaren het leukst op de kaart gezet door de grappigste kletsers van de Nederlandse televisie: Wilfred, Renee en Johan van VI (Oranje). Elke twee jaar huppelen de heren vrolijk rond het Scheveningse Kurhaus terwijl ze allerlei gasten ontvangen in hun tijdelijk opgezette studio.

Het Kurhaus is in 1884 gebouwd en vier jaar daarvoor is het pand aan de Duinstraat 10 gebouwd met als bestemming een school. Later is het pand een stadsdeelkantoor geweest en een politiebureau. Kenmerkend voor het gebouw aan de Duinstraat zijn de hoge plafonds, het indrukwekkende trappenhuis en het klassieke gipswerk.

Bijzonder is dat het pand in Scheveningen tijdens de Tweede Wereld Oorlog een bijzondere rol heeft gespeeld voor joodse kinderen.

In 1941 besloot de Duitse bezetter dat Joodse leerlingen niet meer naar gewone scholen mochten gaan. In Den Haag betekende dit dat de gemeente voor hen afzonderlijke scholen moest oprichten. Jonge Joodse kinderen mochten alleen nog maar naar het schoolgebouw aan de Bezemstraat 1-3 in Den Haag of de Duinstraat 10 in Scheveningen. Ook Joodse leerkrachten werden ontslagen en gingen op deze scholen werken.

De kinderen met Joodse afkomst zagen elke week hun klas kleiner worden. Dit kwam omdat er steeds meer kinderen onderdoken of thuis werden opgehaald en naar vernietigingskampen zoals Auschwitz werden gebracht. In totaal hebben ongeveer 2000 Joodse kinderen uit Den Haag de kampen niet overleefd!

Deze school was voor vele een belangrijke plek in de laatste momenten van hun leven. Een plek waar zij steun bij elkaar vonden. Waar leerkrachten misschien wel voor afleiding zorgden in wrede tijden. Maar ook waar helaas op ongekende wijze de stabiliteit van deze kinderen werd verstoord, doordat zij elke week klasgenootjes moesten missen die ‘verdwenen’.

De aanleiding van deze Joodse school aan de Duinstraat was verschrikkelijk. Maar toch vind ik het bijzonder dat dit pand juist in tijden van oorlog heeft gediend als schuilplaats voor kinderen van dit bijzondere volk.

Op ons pand is een gedenkplaat bevestigd en op de Bezemstraat is een Joods Kindermonument geplaatst met de tekst: ‘Verdwenen is de Joodse buurt. Verdwenen zijn de kinderen. Weggevoerd en vermoord in de Tweede Wereldoorlog. Omdat ze Joods waren. Ongeveer 1700 Haags-Joodse kinderen keerden niet meer terug. Velen van hen speelden hier. Gingen hier naar school. Laten we ze niet vergeten en zorgen dat zoiets nooit meer gebeurt’.